IKASLEEN ARTEKO HARREMANAK

Ikastetxeetan ume asko daude, eta jakina denez, bakoitza desberdina da, eta ezinezkoa da denak harreman ona izatea elkarren artean. Hala ere, irakasleek ahal duten guztia egin beharko dute egoera kontrolatzeko.

Sortzen diren gatazka horiek, horiek, nola edo hala, eragina dute neska-mutilen ongizatean. Beraz, gure seme-alabengandik edo ikasleengandik ahalik eta hurbilen egotea komeni da, gertatzen ari zaien hori antzeman eta noraino eragiten dien ikusteko, eta, nola ez, laguntzen saiatzeko. Familiek euren seme-alaben bizipen eta jokaeren berri izan behar dute, eta esku-hartzeko bideak bilatu behar dituzte, seme-alaben jokabidea edozein dela ere (pertsona erasotzailea, ikusle pasiboa,erasoaren biktima…) Gatazka-egoera bati ez diogu inoiz garrantzirik kendu behar, norbait argi eta garbi kaltetuta gertatzen ari bada, batez ere, eta bai gurasoak, bai irakasleak, irtenbidea bilatzen saiatu behar dira.

Aipatu dudan moduan, ezin zaie gatazkei garrantzirik kendu, kasu batzuetan, gatazka horien ondorioa bulling-a izaten baita, baina beste batzuetan aldiz, umeen arteko haserrealdi bat baino ez da izaten. Beraz, garrantzia beti eman behar zaio, eta ahalik eta arinen konpontzen saiatu behar da bai irakaslea bai familia.

HIPERAKTIBITATEA

• Nola antzeman dezakegu haur bat hiperaktiboa dela?

1. Askotan, bere eskuak eta oinak larregi mugitzen ditu, edo bere eserlekuan asko mugitzen da.

2. Sarritan ikasgelan edo geldi egon behar den momentuetan bere eserlekutik zutitzen da.

3. Maiz momentu ezegokietan salto edo korrika egiten du.

4. Askotan, lasai jolasteko, zailtasunak izaten ditu.

5. Sarritan “martxan” egongo balitz bezala egoten da, motore bat izango balu bezala funtzionatzen du.

6. Maiz larregi hitzegiten du.

• Zer egin daiteke gelan haur hiperatiboarekin?

Haurren berezitasunak eta adimen mota kontuan hartuta, tratamendu programa baten atal nagusiak aztertzea. Tratamendu Programa azaltzea.

• Tratamendua:

-Tratamendua ume bakoitzari egokitu behar zaio, ume hiperaktibo guztiak sintoma desberdinak agertzen baitituzte.
-Badirudi, botikak eta interbentzio psikologikoa, heziketakoa eta soziala konbinatuta lortzen direla emaitza onenak.
-Umearen inguruko pertsonen parte hartzea ezinbestekoa suertatzen da, tratamenduaren arrakasta handiena lortzeko.
-Tratamendu farmakologikoa haurrak 6 urte dituenean hasi behar da, 2 edo 3 urteko luzapenarekin.
-Botikez gain garrantzi handia du umeak jasan ditzakeen bazterketa sozialak, horren aurkako neurriak aldez aurretik hartu beharko dira.

Beraz, irakasleak kasu hauetan oso asi egon beharko da eta ume honen gurasoekin harremanetan egon beharko da beti. Gainera, haurrarentzako aproposak diren ariketan bidaliko dizkio.

PSIKOMOTRIZITATEA

• Jolas librearen garrantzia:

Erlazio-Psikomotrizitatearen metodoa jolas librean oinarriturik dagoenez, jolas-mota horrek heziketan leku eta denbora berezi bat izateak duen garrantzia azpimarratu nahi dut. Jolas libreak haurraren barneko eta kanpoko mundua adierazten du sinbolikoki eta horrela bere fantasia, beldurra, zailtasuna, baliabidea, sormena eta abar azaldu eta lantzeko bidea ematen du.

Askotan, libreki jolas egiteko aukerarik izan ez duten haurrek bere ahalmen intelektualak murrizturik edukitzen dituzte. Horrez gain, jolasak ongi funtzionatzearen atsegina ematen dio haurrari. Beraz, jolasaren eragina zabala dela aitortu behar dugu, honen bitartez, haurra entseiu-errorea lantzen eta bere porrot-sentsazioak gainditzen ere saiatzen baita. Telebistaren aurrean pasiboki dagoen haurrak, aldiz, ez du hori garatzeko aukerarik izaten, eta tamalez, honako hau, gero eta haur gehiagori gertatzen zaie, beraz, gurasoak ere adi egon beharko lirateke kontu honetan.

• Irakaslearen jarrera psikomotrizitatea lantzean:

-Harreman asimetrikoa: Haurraren jolasean sartzeko itxura egiten du, jolasa aurrera ateratzen laguntzeko.

-Autokonszientzia: Emozioen autokontrola behar dugu, epaitu gabe, besteen sentimenduak hobeto ulertu ahal izateko. Gaitasun honi esker agresibtate arazoak, gorputz kontaktoak, ustezko projekzioak gainditu daitzeke, bai eta arauak bideratu inposaketarik gabe.

-Legearen eredu: Zenbait arau finkatu behar dira: minik ez ematea, besteen lanak errespetatu...

-Segurtasun fisiko eta afektiboa: Haurrari konfiantza adierazi: hitzez, jarreraz, kokapenaz, proposamen egokiz eta urratsen sekuentzia errespetatuz. Harrenganako amatasun giroa lortu behar dugu, baina aldi berean autoriate egituratzailea, ezetz esaten dakiena.

-Enpatia: Bestearen lekuan kokatzen jakin behar dugu, bestea nola sentitzen den jakin ahal izateko. Haurraren mugimenduzko adierazpena behatuz berari buruzko infomazioa jasotzeko gai izan behar gara. Ahots doinuak, keinuak, aurpegiko adierazpenen mezuak jaso behar ditugu. Haurrak bere aniztasunean, diren bezala onartu behar ditugu.

-Disponibilitaea: Adimen, afektibo eta gorputz arloko ezaugarrien bidez haurra ondo senti dadin lor dezakegu.

-Lan giro irekia: Haurrari burutatutako aukera desberdinak onartuko dira, heziketarako eta beren garapenerako lagungarritzat jotzen diren neurrian. Haurrak bere kezka, zalantza, beldurrak jasotzen direla somatu behar du.

(Irakasleak izan behar duen jarrerari buruzko puntu hauek, psikomotrizitateari buruzko blog batetik hartutakoak dira)