Nik eta nire taldeak, iaz, pedagogiako lan bat egin behar izan genuen, gaixotasun bati buruz. Guk, Down Sindromea aukeratu genuen, eta gaixotasun honi buruzko ezaugarri teorikoak eduki ostean, gaixotasun hau zuen ume batengana joan ginan, bai bera, bai bere irakasleak ezagutzera, eta beraiekin hitz egitera.Lehenengo, bere tutorearekin hitz egin genuen, berak, ume honi laguntzeko zer egiten zuen komentatu zigun, eta gero bere pedagogarekin ere hitz egin genuen eta honek ere, zer egiten zuen komentatu zigun, hezkuntza erraztu ahal izateko.
Tutoreak esan zigunez, berak klasean, behar duen laguntza guztia ematen dio, eta dena, bere adin mentalera egokitzen du: fitxak...
Honetaz gain, auxiliar bat joaten da gelara tutoral laguntza behar duenetan, eta komunera joan behar denean ere. Beraz, auxiliarraren laguntza ere baduela komentatu zigun.
Pedagogak esan zigunez, berarekin, klasean egiten dituen fitxa egokitu horiek egiten ditu, erraztasuna har dezan, eta bera, gauzak errazago egiteko, truko batzuk irakasten dizkiola ere esan zigun. Baina berarentzako oso garrantzitsua zen, umeari denpora guztian berbetan egotea, bestela despistatu egiten baita, eta bera denpora guztian egoten da edo berba edo zarata esanguratsu bat egiten, ez despistatzeko.
Ipuinak kontatzerakoan ere, ahal duen neurrian, dena antzezten du, horrela, umeak ez du arreta galtzen, eta behin da berriz kontatuz gero, ipuina antzezten ikasten du, eta asko gustatzen zaio.
Kasu hau, oso interesgarria iruditu zitzaidalako kontatu dizuet, eta eskoletan, zailtasunak dituzten haurrei nola laguntzen zaien hobeo ulertzeko adibide ona dela uste dudalako, beraz, interesgarria iruditu izana espero dot.
Hona hemen egin genuen lana aurkezteko erabilitako power point-a. Hau nire taldekide batek slidesharen jarri du, eta bertatik hartu dut:
http://www.slideshare.net/bideaerraztuz/down-sindromea
